கட்டினவன் கடனாளி ஆகி என்னையும் என் பிள்ளைகளையும் நடுத்தெருவுல விட்டுட்டு கம்பி நீட்டிட்டான். விடலை வயசு பையன், வெவரம் தெரியாத மகள். அப்பனை பற்றி கவலைப்படாத பிள்ளை குடும்பத்தின் தலைவனாக பொறுப்பெற்றுக் கொண்டு கிடைத்த வேளைகளை செய்து எங்கள கரை ஏற்றினாள். தங்கச்சியை படிக்க வச்சு கரை ஏற்றி விட்டான்.
இனிமே உன் வாழ்க்கை டானு சொல்லியும் ஏன் உன் வாழ்க்கை இல்லையா. நம்ப வாழ்க்கைனு சொல்லுமானு இப்போ வரை அம்மா மகன் ஆக இப்படி தான் விரக தாபத்தில் வாழ்க்கையை வாழ்ந்து வர்றோம். நான் சில நேரம் யோசிப்பேன்.
என் பிள்ளை வயசுக்கு அவனுக்கு இப்படி பொறுப்பு வர வேண்டிய அவசியம் இல்லை. அப்படி வரலேனா எப்படி வாழ்ந்திருப்பேன். வாழ எத்தனை பேரு கூட படுத்திருப்பேன். அம்மாவை தேவதையாக்குவதும், தேவடியாளாக்குவதும் பிள்ளை கையில தானே. தேவதையை எப்படியும் கொண்டாடலாம்